استرس نه تنها بر سلامت روانی و عاطفی ما تأثیر میگذارد، بلکه تأثیر مستقیمی بر سلامت پوست ما نیز دارد. پوست، به عنوان بزرگترین عضو بدن، به تغییرات داخلی و خارجی پاسخ میدهد و یکی از عواملی که بیشترین تأثیر را بر آن میگذارد، استرس مزمن است.
وقتی فردی استرس را تجربه میکند، بدن هورمونهایی مانند کورتیزول و آدرنالین آزاد میکند. افزایش کورتیزول، به ویژه، میتواند باعث ایجاد مجموعهای از واکنشها در پوست شود: تولید سبوم را افزایش میدهد که باعث ایجاد آکنه میشود و سد پوستی را تضعیف میکند و پوست را در برابر عوامل خارجی و عفونتها آسیبپذیرتر میکند.
علاوه بر این، استرس میتواند بیماریهای پوستی از پیش موجود مانند پسوریازیس، درماتیت آتوپیک، روزاسه یا اگزما را تشدید کند. در این موارد، اغلب در دورههای استرس عاطفی بالا تشدید میشوند. حتی در افرادی که سابقه بیماریهای پوستی ندارند، استرس میتواند باعث قرمزی، خشکی، کهیر یا خارش بدون علت مشخص شود.
جنبه مهم دیگر، حلقه بازخورد منفی است که نتیجه آن میشود: مشکلات پوستی میتوانند بر عزت نفس تأثیر بگذارند و استرس را افزایش دهند که به نوبه خود شرایط پوستی را بدتر میکند. بنابراین، مدیریت استرس به بخش اساسی مراقبت از پوست تبدیل میشود. تکنیکهایی مانند مدیتیشن، ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و بهداشت خواب خوب میتواند به کاهش استرس و در نتیجه بهبود سلامت پوست کمک کند. علاوه بر این، مشاوره با یک متخصص پوست و در صورت لزوم، یک متخصص سلامت روان میتواند کلید حل مشکل جسمی و علت ریشهای عاطفی آن باشد.
